Κυριακή, Ιουνίου 19, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

…-«Ώστε εγραψες για μενα;…Και με τοση απογοητευση!»
Ηταν τρεις το πρωι κι αυτό ηταν το πρωτο σημαδι της υπαρξης σου,μετα από την
αναμενομενη απουσια σου, που συμπληρωνε ηδη 48ωρο.
Ενα λιτο,πενιχρο,ειρωνικο sms μολις 8 πικρων λεξεων που στοιχειωσε το κινητο μου και διεκοψε τον ταραχωδη υπνο μου….
Χωρις καθολου να σκεφτω,απαντησα σχεδον αυθορμητα:
-«Δεν ητανε για σενα,καμια σχεση…».
Ακολουθησαν μερικα βασανιστικα λεπτα αγωνιας για την πιθανη σου αποκριση,αλλα με διεψευσες πανηγυρικα και με πηρες τηλεφωνο.Ενα ακομη θορυβωδες κουδουνισμα που κεντρισε την απεγνωσμενη ληθη μου.
-«Τι κανεις;»
-«Κοιμομουνα…Εσυ τι κανεις;»
-«Καλα.Ηθελα μια αγκαλια από τη φωνη σου…»Ησουν ολο ναζι κι εσταζες μια πρωτογνωρη γλυκα.Αφου βεβαιωθηκα ότι οντως σωστα ακουγα κι ότι αυτή ησουν εσυ και καμια άλλη,ανακαθισα το κοιμισμενο κορμι μου στο κρεβατι.
-«Καλα τι κανεις τετοια ωρα ξυπνια;».Ηξερα.
-«Αφου με ξερεις…».Σε ξερω;
-«Και απ’όλα οσα διαβασες μονο αυτό βρηκες να πεις;»
-«Ε τα υπολοιπα από κοντα…Απλα πηρα,γιατι ηθελα να σ’ακουσω…’
Δεν ημουν σε θεση να πιστεψω αυτά που ακουγα.Ηταν ακομα ένα ονειρο ή ενας φριχτος εφιαλτης;Κι εσυ ακουγοσουν τοσο υπεροχη,τοσο ιδανικη…
Κι υστερα εντελως ξαφνικα…
-«Ποιος είναι ο tyler;…»
-«Αυτό είναι κατι που πρεπει να βρεις μονη σου…υπαρχει ένα μοτιβο γραφης και δεν είναι τυχαια η επιλογη του ονοματος.»
-«Ελα πες μου…»
-«Όχι,πρεπει να το βρεις μονη σου.Εχει σημασια.Καποιο άλλο σχολιο;»
-«Ισχυουν αυτά που καταλαβα τωρα τελευταια.»
-«Θετικα ή αρνητικα;»
-«Θετικα...Θυμιζεις ραπτοπουλο κι εμπειρικο
-«Ετσι ε;Δε μπορουσα να μεινω ανεπηρεαστος.Αυριο μολις ξυπνησω θα σε παρω.Θα ‘ναι το πρωτο πραγμα που θα κανω.»
-«Αυριο θα ξυπνησω πρωι-πρωι.Θα ‘ρθει να με παρει η ……. .»
-«Μαλιστα.Εχεις κανονισει.Το βραδυ τοτε.Λυπαμαι που δεν καναμε κατι μαζι.»
-«Θα το κανονισουμε κι αυτό.Καληνυχτα.Φιλακια.»
-«Καληνυχτα.»


Τελειωσαμε και δεν ηξερα αν επρεπε να σε βρισω ή να σε αγνοησω.
Τελειωσαμε.
Τελειωσα…
Τελειω…

Εμεινα γυμνος και ξαναβυθιστηκα στους εφιαλτες μου…


Σάββατο, Ιουνίου 18, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

…Αναψε το πουρακι με γευση βανιλιας κι αμεσως μετα ρουφηξε μια γενναια γουλια απ’το κολα-μαρτινι της.
-«Λοιπον;»
-«Τι είναι;»
-«Μιλα μου…»
-«Τι θες να σου πω;»
-«Ο,τι θες…»
Ηταν ακομα μια στιγμη αμηχανης σιωπης,απ’αυτές που λενε πως μοιραζονται εκεινοι που συνδεονται με δεσμους περα από τις ανθρωπινες σκεψεις.Μπορει απλως να μην ειχα τιποτα να πω…
Ολη μου η υπαρξη σε ποθουσε κολασμενα,ολο μου το είναι ζητουσε να σε αφομοιωσει,τα χερια μου προτεταμενα σε μια απεγνωσμενη αποπειρα αγκαλιας…Κι εσυ εκει ανενδοτη ρουφουσες τις εθιστικες σου εξεις και με το υιοθετημενο υποκριτικο σου βλεμμα κοιτουσες καπου στο κενο.Ειχε αρχισει να ξημερωνει κι όλα επαιρναν παλι τη μορφη που ισχυε τις ημερησιες ωρες,τις στιγμες που βιαζε ο ηλιος με την ακαταπαυστη λαμψη του.
-«Εισαι τρελλη…»
-«Γιατι το λες αυτό;»
-«Αφου δεν ανηκεις στην κοινοτυπη κατηγορια των φυσιολογικων…,αρα εισαι τρελλη…»,επανελαβα μηπως και δεν με καταλαβαινες.Ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση.Ποτε θα’ναι η επομενη φορα;
-«Μα κι εσυ τρελλος εισαι…,σωστα;».Ερωτηση όχι διευκρινισης,αλλα αγενους επιβεβαιωσης.
-«Αυτό είναι παγκοινως γνωστο.Εκτος απο ……….. χρειαζομαι και ψυχιατρο ,αν θυμαμαι καλα….»
-«Μα τη μνημη είναι αυτή!».Ξεχειλιζες από ειρωνια.
Πηγα να σε πιασω,μα μου ξεφυγες.Δεν επεμεινα ή μαλλον ξαναπροσπαθησα ,αλλα εσυ ησουν ηδη αλλου,μ’ειχες ξεφορτωθει κι ειχες ηδη φυγει.
-«Εχεις κατι;Γιατι εισαι μουτρωμενος;».Ηξερες βεβαια την απαντηση,αλλα επρεπε να ρωτησεις ,για να κερδισεις χρονο,για να επεκτεινεις την κουβεντα με ανουσιες λεξεις.
-«Όχι γιατι να εχω κατι;».Ειχα φορεσει το καλυτερο μου προσωπο,μεσα μου κοχλαζε η οργη απ’την απορριψη.Σε ποθουσα ακομα περισσοτερο τωρα…
-«Αν εχεις κατι πες το…»
-«Αποφασισες;Τι θα κανεις;»
-«…………..»
-«Θελω να ξερω.Πρεπει να ξερω.»
-«…Όχι.Τι ν’αποφασισω δηλαδη;»
Φυσικα και ηξερες,φυσικα και ειχες αποφασισει,φυσικα και μπορουσες να ξεστομιζεις αλλες λεξεις πιο ανωδυνες,πιο ασημαντες.Η υπομονη μου υπο δοκιμασια.Καμια επαφη μεταξυ μας.Τα σωματα μας,τα γυμνα σωματα μας ηταν ξενα.
-«Θελω να περναω καλα,να εχω τους φιλους μου,την παρεα μου,να ξεφαντωνω οποτε θελω,να μη με νοιαζει αν καποιος δεν περναει καλα,αν καποιος εχει προβλημα με καποιον,δε με νοιαζει, δε με ενδιαφερει παρα μονο να περναω καλα.»
-«……….»
Πώς να εισαι με καποια που δε ξερει αν σε θελει;…..
-«Και με μενα δεν περνας καλα;»
-«Δεν είναι αυτό…Με σενα είναι αλλιως.»
-«Όμως ακομα δε ξερεις,ετσι;»
-«Δε ξερω,δεν μπορω να αποφασισω…Γιατι πρεπει να αποφασισω;»
Παρεμεινα αφωνος.Απαθης.
-«Καλα ας μη μιλησουμε για μενα.Ας υποθεσουμε.Ας μιλησουμε γενικα….».Κοροΐδευα τον εαυτο μου και το ηξερα.
-«Ε….,τι;»
Επεσες νωχελικα στα γονατα μου.Μ’αγκαλιασες!!
Ένα τεραστιο κενο αναμεσα μας.Καμια επαφη.Ημασταν κι οι δυο αλλου.Πικρη γευση στο στομα μου.




……………Σηκωθηκαμε δυο ξενοι πλεον και σε πηγα σπιτι.
Καταλαβαινες;Καταλαβαινεις;Ξερεις;………ΣΚΑΤΑ!

Κυριακή, Ιουνίου 12, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

…Καθομαι μπροστα στην τηλεοραση μαγνητισμενος.Ολα φαινονται ιδια,αδεια.Παρακολουθω ένα video-clip καψουροτραγουδου του συρμου.Ενας αντρας με μουσι τριων ημερων,αποτριχωμενο στερνο,στυλιζαρισμενο μαλλι,επιμελως ατημελητο φοραει ρουχα επιμελως ατημελητα,με υψηλη αποδειξη αγορας, ψαχνει παντου αυτην που εχασε ή που αφησε να του φυγει…Όλα ιδια,όλα αδεια…
Είναι απελπισμενος,απεγνωσμενος,κακομοιρος,καταρρακωμενος κι όμως οδηγει μια porche και κλεινει το ματι πονηρα στα κοριτσια που προσπερναει, μα δεν είναι το δικο του.Εχει φτασει στα προθυρα της αυτοκτονιας,κοντευει να τρελλαθει κι όμως σταματαει σε ξενυχταδικα,φαγαδικα,κομμωτηρια και σαλονια αισθητικης,περιφεροντας το επιμελως ατημελητο αθλιο κορμι του και χαμογελαει με νοημα στην καμερα που βιαζει τη ψυχη του.
Πρωτη φορα παρακολουθω μια τετοια ευτυχισμενη δυστυχισμενη αναζητηση κι αναρωτιεμαι αν μου τα μαθανε αλλιως ή αν είναι αυτή η νεα αισθητικη…Η λαγνεια της συμφορας.Η ηδονη του πονου.Ολα ιδια,όλα αδεια.Ο αντρας-τραγουδιστης εχει γινει λιωμα από το ουισκι,εχει καπνισει τα κερατα του και συνεχιζει να τη ψαχνει…τη μαλακισμενη.
Τα ‘χω παιξει.Ακομα και τα πιο αθλια προτυπα,οι πιο μιζερες ευκαιριες ταυτισης εχουν καταντησει εμπορευματα.Κι όμως,ενώ κλεινω τα ματια μου, βλεπω,ενώ βουλωνω τα αυτια μου, ακουω και είναι αδυνατο να μη γινω συμμετοχος σ’αυτή τη γιορτη εξευτελισμου,σ’αυτή την δινη συρφετου.Ο πονος πουλαει,η καψουρα πουλαει,η μιζερια πουλαει,η καταντια πουλαει,τα δακρυα πουλανε…Πιες,καπνισε,κλαψε,ξαναπιες,ξανακαπνισε,ξανακλαψε.
Ειναι η ιστορια μου ακριβη και στην πουλαω για μια αγκαλια,για μιση αγκαλια εστω…Όλα ιδια,όλα αδεια.
Δε γινεται τιποτα.Ο καθενας υποφερει στη γωνιτσα του ψελλιζοντας στιχους συμφορας,που θα’χει λησμονησει στο επομενο λεπτο.Ειμαστε ολοι σαδιστες,εραστες μαζοχιστων και λυματων στα προσωπικα μας σκουπιδια.Ευτελεις υπηκοοι μιας ξοδεμενης ζωης αλλων.Κυνηγοι της ευτυχιας του λεπτου.Η αγκαλια μας ενοικιαζεται…
Οσο για τη μαλακισμενη που τοση ωρα παρελειπα ν’αναφερω, είναι παντα μια θεογκομενα,μια μουναρα ολκης,πρωην μοντελο,πρωην πορνη,πρωην γυναικα,πρωην κοριτσι.Περιφερει το μακιγιαρισμενο της προσωπο στις σκορπιες ληψεις του σκηνοθετη-εραστη-γαμια της,φορωντας μια γυμνια επιμελως ατημελητη.Ολα ιδια,όλα αδεια….
Κι εκεινος ο ηλιθιος,μαλακας,αντρας-τραγουδιστης-πρωην εραστης-πρωην γαμιας ακομα τη ψαχνει.Πως να ταυτιστω μ’έναν τοσο ευτυχισμενο δυστυχη;Πώς να τραγουδησω μαζι του στιχους απωλειας πασπαλισμενους με δακρυα ψευτικης ληθης;
Όλα ιδια,όλα αδεια…

Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

...Πηγαμε στην εκθεση βιβλιου παρεα.Ηξερε ο καθενας τι εψαχνε,βαθια μες το μυαλο του.Ανομολογητοι ποθοι όπως παντα…Ο ουρανος μας χαριζε απλοχερα έναν ηλιο τρομαγμενο.Καναμε λαθος όμως και πηγαμε νωριτερα.Τα βιβλια ξεκουραζονταν υπομονετικα μεσα σε κλειστα περιπτερα,με κατεβασμενα ρολα.Ξεκινησε να βρεχει.Μικρες σταγονες στην αρχη,υστερα μεγαλυτερες,πιο γρηγορη,βιαιη βροχη.
-“Παμε για καφε;”
-“Παμε…”
Διασταυρωσαμε χωριστα το δρομο.Εγω βιαζομουνα.(…γιατι;).
Καθισαμε μακρυα απ’το δρομο με τα ματια όμως στραμμενα στα περιπτερα.
Ανυπομονησια.Παραγγειλαμε φραπεδες.Αυτος χωρις γαλα ,όπως παντα.Αναψαμε τσιγαρο χωριστα.Ανιχνευσαμε το χωρο με τα ματια,ακολουθησε ενας ενδελεχης σχολιασμος των γυναικων στο μαγαζι, της μπαργουμαν χωριστα,υστερα ένα προχειρο υβρεολογιο για τους ομοφυλους ανταγωνιστες μας και μετα απορροφηθηκαμε στο δικο μας διαλογο.Περισσοτερο μιλαμε με τις λεξεις που δεν ακουγονται,μυημενοι σε μια διαδικασια συνεννοησης πρωτογνωρης για ανθρωπους.Συνεχισαμε να κοιταμε εξω.Βρισαμε την κακη μας τυχη.Οχι οτι πιστευουμε σ’ αυτην,αλλα βριζωντας ξεθυμαινεις.Ημασταν κι οι δυο ανυπομονοι τωρα.Το γκαρσονι πληρωθηκε.Αναψε τσιγαρο.Μονο αυτος.
Ο ουρανος εκλαιγε ακομα κι ο ηλιος επαιζε κρυφτο με τα συννεφα.
Βγηκαμε εξω και πλησιασαμε τα περιπτερα που πηραν ν’ανοιγουν σιγα-σιγα.Νωχελικοι αρχικα,υστερα πιο τολμηροι απλωναμε τα χερια κι ακουμπουσαμε αυτές τις συλλογες γνωσης,τα συνολα συναισθηματικης απογνωσης γραμμενα από ανθρωπους που δεν ξερουμε και μπορει να μην γνωρισουμε ποτε.Αλλωστε καποιοι απ’αυτους ηταν τυχεροι και πεθαναν νωρις,εστω εγκαιρως.
Δεν μπορουσαμε να μεινουμε απαθεις από τις παρουσιες πισω απ,τους παγκους.Ο σχολιασμος των αλλων είναι το ρεπερτοριο των βασανισμενων.Οσο πιο κοντα στους παγκους,τοσες περισσοτερες σταγονες δροσιζαν τα σβερκη μας,μια αιφνιδια ριπη ρεαλισμου,μας επεστρεφε από κοσμους φαντασιας.
Αγορασα πρωτος.Μια ποιητικη συλλογη του Hank που εκδοθηκε post mortem.Χαΐδεψα σχεδον ερωτικα το εξωφυλλο,ανοιξα τυχαια σε μια σελιδα και υπεβαλα την οσφρηση μου σε μια παλια,αγαπημενη δοκιμασια(…εκεινη μου την εμαθε).Ηταν ακομα διστακτικος ή πιο προσεκτικος.Δεν παρασυρθηκε από τη συνηθη μου παρορμηση…
Αναψαμε κι δυο τσιγαρο και καμουφλαρισμενοι(;) από σκορπια δακτυλιδια καπνου, συνεχισαμε την περιδιαβαση.Μια γιαγιουλα μας ακολουθουσε ή εμεις τελοσπαντων την ακολουθουσαμε,σταματουσε σε κάθε περιπτερο,εβγαζε μια λιστα σε αποκομμα χαρτιου,ρωτουσε αν υπηρχε το ταδε και τα λοιπα κι υστερα ζητουσε,σχεδον απαιτουσε να της δωσουν τον καταλογο του οικου και σελιδοδεικτες,τρεις από κάθε σχεδιο(…συγγνωμη για το ρουφιανεμα γιαγια).Μερικα αξιοθαυμαστα πιπινια,κακεκτυπα λολιτας διεκοπταν κάθε τοσο το ταξιδι μας και ταλαιπωρουσαν τα βλεμματα μας με τις αιωρησεις τους.Πως να κρατησει στο εδαφος, η βαρυτητα ,νεραΐδες και ξωτικα;
Φτασαμε προς το τελος.Αγορασα άλλο ένα.Ζητησε δειλα να κανει τρακα.Μετα γυρισαμε εκει που ειχε σταθμευσει το βλεμμα του πριν κι αγορασε κι αυτος δυο, εξαιρετης εκδοσεως και γραφης,διαμαντια.Ειχε σταματησει να βρεχει πια κι ηλιος μας εκανε να ιδρωσουμε.
Συνεχισαμε τη βολτα με τα αποκτηματα στα χερια ,επιστρεφοντας αναποδα αυτή τη φορα.Η δευτερη ματια είναι κρισιμοτερη.
Ο κοσμος ειχε αρχισει να πυκνωνει κι βραδια στολιζε τον ουρανο μ’αστερια.Η θαλασσα ειχε υποταχθει στη νηνεμια.Το φεγγαρι κρυφοκοιτουσε από ψηλα.
Αγορασαμε κι αλλα,ο καθενας ότι η ψυχη του ποθουσε πιο πολύ,ανταλλαζοντας υποσχεσεις αμοιβαιου δανεισμου.Η γνωση πρεπει να μεταδιδεται.Ξανακανε τρακα.Ξαναρωτησε.
Υστερα πηραμε το δρομο του γυρισμου.Δε θελαμε να φυγουμε.(Γιατι;)
Τις επομενες τρεις ωρες τις περασαμε παρεα κανοντας πραγματα κοινα και γηινα.Το μυαλο μας ηταν όμως αλλου…Κι υστερα εφυγε.Ηταν ευτυχης.Εμενα μη με ρωτησετε.Δεν εχει σημασια.Αργοτερα, καθως η νυχτα υγρη κι απροθυμη γεννουσε μια καινουρια μερα ,ειχα ηδη βυθιστει μες τις σελιδες που ξεπαρθενευα ανυπομονα,μαγεμενος από τις γραμματοσειρες.Δεν ηξερα τι να πρωτοδιαβασω…
Μαλλον κι εκεινος…
Παλι θα με ‘βρισκε το ξημερωμα…
Μαλλον κι εκεινον…

Πέμπτη, Ιουνίου 09, 2005

ΑΔΕΛΦΟΣ ΕΙΝΑΙ...

…Είναι ο δευτεροτοκος.Κατι σαν βελτιωμενη εκδοση ένα πραγμα.Αναμιγνυουμε τα υλικα,αφαιρουμε τα μειονεκτηματα της πρωτης αποπειρας,προσθετουμε λιγη ακομα μαγεια του ερωτα μας και τον εξαπολυουμε στον ανυποψιαστο μεσοαστο χωριςπροειδοποιηση.Καπως ετσι προεκυψε ο δευτερος εκλεκτος υιος της οικογενειας ……… και καπως ετσι επαψα να ειμαι μοναχοπαιδι και μοναχογιος ,στην πολύ τρυφερη ηλικια των τριων ετων.Ολα πλεον δια δυο:προνομια,προσοχη,φροντιδα,στοργη και προδερμ…
…Ψες μου ζητησε να γραψω γι αυτόν.Παραμονες μιας ανειπωτης ευτυχιας…Με το γνωστο του «σημαδεμενο» χαμογελο,στο οποιο υποκυπτω παντα.Ισως γιατι εγω ευθυνομαι για το μισο αριστερο του,ανω κοπτηρα…Ολες του οι δαγκωματιες και τα φιλια εχουν πλεον αποτυπωμα… Και κάθε φορα που γελαει ,μου θυμιζει το τραυματισμενο του δοντι,μοναδικο καταλοιπο μιας παλαιας μας αψιμαχιας.Ισως γι αυτό να υποκυπτω…
Είναι ψηλοτερος από μενα, εχει μαυρα , κορακισια , κοντοκουρεμμενα μαλλια,μαυρα ματια,μυωπικο αριστερο ματι,μακριες αγριες φαβοριτες ,ενθεν και ενθεν,φακιδες στο ριζορινιο και μουσακι περιποιημενο δια τας κορασιδας.Το προσωπο συνοδευεται από σωμα εξαιρετης δομης και αρμονιας.
Όμως αυτος δε θελει να γραψω γι αυτά…Θελει να παραθεσω τι νομιζω γι αυτόν,τι αισθανομαι και τι σκεφτομαι.Ειναι ο αδελφος μου,ο μικρος μου αδελφος,αιωνιος προστατης,υπερασπιστης και φιλος,εδώ και τρια χρονια ειμαστε και συγκατοικοι , μια παραχωρηση που εκανα μονο γι αυτόν.
Αψυς και οξυθυμος,εχει τον συναισθηματικο του κοσμο σε απολυτο ελεγχο.Στιβαρος,σοβαρος και απολυτος.Με αρχες.Πραγματικα καλο παιδι. Εχει χιουμορ σαρκαστικο,αριστη επικοινωνιακη προσεγγιση και σε κερδιζει με την πρωτη κουβεντα.Συνομιλητης με επιχειρηματα,πιστος φιλος στους φιλους,τζεντλεμαν με τα κοριτσια.Φιλοτιμος κι αθωος,ακομα.Εργατικος σαν σκυλι,αποδοτικος σαν ρολοι ακριβειας.Λαΐκος τυπος και φανταστικος γλεντζες.Που να τον δειτε να χορευει ζεΐμπεκικο…
Πανω απ’όλα είναι ο αδελφος μου.Ιδιο αιμα,παρομοια γονιδιακη κληρονομια...

Ειμαι ο θεος του(λεμε τωρα…) και εγω ειμαι τυχερος που είναι αδελφος μου…

(…ελπιζω να μη σ’απογοητευσα μικρε…)

Μ'ΑΓΑΠΑΣ;...

-Μ’ αγαπας;
-Καθολου…
-Τουλαχιστον δεν είναι τιποτα…
-Εσυ μ'αγαπας;
-Απειρα πολυ!
-Δηλαδη;Ποσο;
-Αυτο ακριβως.Δε μετριεται...
-Παλι κρυβεσαι πισω απ'τις λεξεις...
-Μα αφου εσυ δε μ'αγαπας,τι σε νοιαζει;
-Ετσι.Πρεπει.Θελω να ξερω.Με σενα που 'χω μπλεξει...

Δευτέρα, Ιουνίου 06, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

....Ο tyler ειχε σκλαβωσει το σωμα του, στο εδαφος της χαωδους,υγρης,σκοτεινης φυλακης του κι ειχε μια περιεργη ,για τους αμυητους , σταση.
-"..ξερω απορεις καλε μου φιλε, γιατι ειμαι ετσι ...
Προσεξες ποτε πως η εμβρυικη σταση ειναι ενα αναποδο ΕΝΝΕΑ;"
...Οταν μπορεσα να ξεπερασω την αρχικη μου εκπληξη και ν'αγγιξω τα εξαντλημενα ορια της φαντασιας μου,εδωσα μιαν απαντηση βγαλμενη απο τη συνηθη επιπολαιοτητα...
-"Μα πως μπορεις και σκεφτεσαι μες τις τοσες συμφορες σου;"
Κι εκεινος δε μιλησε,δεν απαντησε...
Πολυ αργοτερα οταν επεστρεψα στις γηινες καταβολες μου σκεφτομουν το ΕΝΝΕΑ...
...Εχουμε και λεμε λοιπον:
-τρια εννιαρια στην πινακιδα του αυτοκινητου
-τρια εννιαρια στον αριθμο του κινητου
-δυο εννιαρια στον αριθμο τηλεφωνου και
-ενα εννεα στην ημερομηνια γεννησης....
Κανω κι εγω την προσθεση και το αποτελεσμα ειναι αναμενομενο...ΕΝΝΕΑ
Με καταδιωκει το εννεα...Κι υστερα ψαχνοντας ακομα περισσοτερο ειδα οτι και το 49 με ελκυει εξισου.Τεσσερα στο συνολο...Προσθετω το τεσσερα με το εννεα και βγαινει το 13.
Μα ενα και τρια μας κανει 4 ,οσο και τα ψηφια της ημερομηνιας γεννησης μου!!!
Κοντευα να τρελλαθω(κι αλλο;)
Ετρεξα και πηγα και τον βρηκα.Οπως καθε φορα ηταν εκει και με περιμενε.
Οταν τελειωσα λαχανιασμενος αυτα που ειχα ανακαλυψει,ηταν οπως παντα αταραχος.
-"Αγαπημενε μου τρελλε...ετσι ειναι οι αριθμοι,αυτη ειναι η μαγεια τους.Και τα ψηφια να μη σου βγαινανε,το μεσα σου θα 'βρισκε τροπο να τα συσχετισει".
Μου χαμογελασε κι ενας ολοκληρος ηλιος με φωτισε...Ημουν ακομη ζωντανος.


......Ψαχνουμε παντα αυτους με τις καταλληλες ερωτησεις
κι αν δεν υπαρχει απαντηση θα την ανακαλυψουμε απ' την αρχη η' στο τελος....


Σάββατο, Ιουνίου 04, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

.....Ατενιζω την πικρη αυτη καθετη γραμμη στην αρχη της σελιδας,που περιμενει υπομονετικα να ξερασω λεξεις και τα αιμορραγουντα σωθικα μου.Ειμαι ακομα ένα βραδυ εντος.
Δε σας ζηλευω,πιστεψτε με.Ξερω ότι περνατε το βραδυ σας, θυματα του ευσπλαχνικου αλκοολισμου και της αδηφαγας νικοτινης που σας αρρωσταινει.Ξενυχτατε , «μονοι»,αναμεσα στους πολλους και ξεγελατε τους «αγαπημενους σας εαυτους» σκοτωνοντας τους στα σμπαραλιασμενα προσωπα των «φιλων» σας.Ακομα κι ο καθρεφτης σας αρνειται να αντανακλασει το αλλοιωμενο σας ειδωλο που πεισματικα καταρρεει.Φοβαστε (;) να μιλησετε σ’ αυτους που σας «αρεσουν» και μιμειστε πλασματικα φαιδρους χαρακτηρες,που θα θελατε να ειστε…
Αλλα δε σας αδικω αγαπητοι μου.Εχω υπαρξει στο χαος σας και εχω σαπισει στην ιδια δινη μοναξιας που βασανιζει και σας.Γραφω τοσο απαισιοδοξα , γιατι κουραστηκα να μιλαμε,να γιορταζουμε,να ερωτευομαστε και να «υπαρχουμε» με τροπο που επελεξαν οι αλλοι για μας…Και δε φλερταρουμε ,όχι γιατι δε ξερουμε να το κανουμε ,αλλα γιατι δε χρειαζεται πια…Όλα γρηγορα κι όλα βιαστικα.Ετσι γλυτωνουμε(;) τον περιττο πονο της πιθανης απορριψης.Αυτο που δε μπορω να εξηγησω είναι το γνωστο θανατηφορο διδυμο που ετοιμαζεται και κυκλοφορει το ναρκισσισμο του , για να αναλωθει σ’ένα ανεκδιηγητο μαραθωνιο επιδοσης χυλοπιτας.Βεβαια αυτος ο φαυλος συνδυασμος αφεντρας-σκλαβας(ετσι εξηγειται και η παρουσια τους στην τουαλετα) , μια συγχρονη σκυλλα- χαρυβδη,δεν αρνειται τα γνωστα κερασμενα αλκοολουχα…Για να γαμησεις πρεπει να πληρωσεις!
Μα αν οι πενιχρες μας αθλιοτητες ζητουσαν να τερματισουν την μιζερη μονογαμια μας , δε θα ταπεινωνομασταν σε σας…Το ξερω ειμαστε χειροτεροι από σας , αλλα κι εσεις αναζητωντας το επομενο B.B.D.(Bigger,Better,Deal) , δινεστε ξεδιαντροπα στους χειροτερους από μας.
Ακομα πιο ασχημο όμως είναι το τραγικο γεγονος ότι ολοι μας ταυτιζομαστε με παναθλιους ρολισκους στο σινεμα,στην τηλεοραση και σε ευκολους στιχους, αλλων για αλλους,που αναφερονται σε ζωες που είναι αδυνατο να τις ζησουμε.Ειμαστε αναλωσιμοι εραστες , μιας αδιανοητης προβας ονειρωξης,χαμενοι στις υγρες μας φαντασιωσεις ,που ρουφηξαμε αδηφαγα από τη συλλογη με τις τσοντες μας.Κι εγω όπως κι εσεις εχω καταστρεψει το κινητο,το pc και το αγαπημενο μου dvd player σε μια αεναη αποπειρα επαφης…….
Καταλογος αγαπημενων ταινιων,βιβλιων,στιχων λες κι η ζωη είναι μια ατελειωτη λιστα από λιστες.Οσο περισσοτερες λεξεις συλλαβιζουμε , τοσο πιο ευκολα ξεχναμε τις βασικες εκεινες λεξεις που δε ξερουμε τι σημαινουν πια.Αν ειχαν ποτε νοημα…


«Εγω ειμαι το χαπι σου,αγαπημενε μου τρελλε…» tyler

ΣΚΑΤΑ ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

" ...Αναλωνομαι χειροτερα απο 'σενα,
ξοδευομαι περισσοτερο απο 'σενα,
σιγουρα ομως καταστρεφομαι
καλυτερα απο 'σενα...... "
tyler

Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

......ο tyler εθεσε το ερωτημα γελωντας....:
-"Ξερεις απο που βγαινει η λεξη ΔΟΝΗΤΗΣ...;"
-..................................
-"Απο το ..............ηΔΟΝΗ-ΤΗς.Σ' αρεσε καυλιαρη;"


Λιγο πιο μακρια,σ'ενα παραλληλο συμπαν η γνωστη αντροπαρεα ηταν σε οιστρο...
".....Ωστε εισαι ανυπομονος για το επομενο Σαββατιατικο μαραθωνιο του σεξ;"
"...............λοιπον ακου τι θα κανεις καυλιαρη.Θα πας και θα αγορασεις ενα μαυρο,πλαστικο, χωρις μπαταριες ,δονητη , ας πουμε δεκατεσσαρη, καλα ειναι για αρχη.
-Τι λες τωρα;;;;;;;
-Αυτο που σου λεω.Θα με θυμηθεις και θα με ευγνωμονεις.
-Για πες......
-Λοιπον οταν θα ειστε περι το τελος των προκαταρτικων , θα σβησεις ολα τα δυνατα φωτα και θα αναψεις οσα περισσοτερα κερια μπορεις{αν δεν εχεις να παρεις}.Θα χαμηλωσεις την μελωδια της ηδονης και θα γυρισεις την ερωμενη σου στα τεσσερα{απο αυτο βγηκε και "ο κανονας των τεσσαρων"}.Μη βιαζεσαι δε θα γαμησεις ακομα...Θ' αρχισεις να χωνεις διαδοχικα τα δακτυλα σου στο τρυφερο,φρεσκοξυρισμενο,ροζ αιδοιο της και θα αγνοεις οποιες πιθανες κραυγες διαμαρτυριας εξερχονται απο το προστυχο στοματακι της.Εσυ συνεχισε,γουσταρει σαν φοραδα σε αναπαραγωγικη φαση.Οταν λοιπον, σχεδον ολο το χερι,πιανει τραχηλο ,θα της πεις οτι της εχεις μια εκπληξη και θα της χωσεις το πουτσοκεφαλο του"φιλου" σου στο μουνακι της.Στο κρισιμο αυτο σημειο ,που οι βρισιες της θα ειναι σαν πρωτοεμφανιζομενης σε διαγωνισμο λεξοπλασιας,εσυ θα ανταποδωσεις με μικρες, ρουφηκτες δαγκωματιες στο σβερκο ,ενω παραλληλα θα βυζαινεις τις ρωγες της εναλλαξ με το αλλο χερι.Προσεξε να μην εισαι βιαστικος και ανυπομονος και το πιο σημαντικο να κρατησεις τη ψωλη σου ψηλα...Αυτη θα θελει να της τον χωσεις κι αλλο και τοτε θα πιασεις πατο στο μουνι της με το δονητη και σιγα-σιγα θα χωσεις το λιπασμενο,αληθινο σου πουτσοκεφαλο στην παρθενα κωλοτρυπιδα της.Θυμησου να αποτυπωσεις την καυλα στο προσωπο της που θα εναλλασσεται με τον πονο , πριν γινει ηδονη...Σπανια θα το ξαναζησεις,ακομα και τη δευτερη οργιωδη φορα σας.Αστην να τελειωνει ανεξελεγκτα και διαδοχικα.Εσυ καλε μου γαμια θα πρεπει να αντεξεις να χυσεις , μεχρι να ξεπατωθει η ερωμενη σου στους οργασμους.Οταν εξαντλησεις τα ορια σου,βγαλε τη χρωματιστη σου πεοκαλυπτρα και χωσε στο στομα της τον υπευθυνο της πρωτογνωρης ηδονης της.Χαρισε της μια γενναιοδωρη ποσοτητα σπερματος και αστην να την απολαυσει...Τοτε ειναι ενα καλο σημειο να τη λυτρωσεις απο την παρουσια του νεου σου "κολλητου" {αμα χυσει ξανα καλο ειναι...}"
-"Εσυ το εχεις κανει ποτε αυτο;" ρωταει εκπληκτο το πληθος.
-................{ευδαιμονια προσωπου}Και στο τελος καυλιαρη μου θα την αγκαλιασεις τρυφερα και κοιτωντας τη βαθια στα ματια θα της πεις χαμηλοφωνα...:"ερωτευομαστε τον ποθο περισσοτερο απο το ιδιο το αντικειμενο του ποθου...."

...Και η παρεα παραγγελει αλλη μια γυρα,ενω το μαγαζι αναρωτιεται με τους καυλιαρηδες που το σηκωσαν στον αερα...


Τyler:"το κειμενο αυτο γραφτηκε μετα απο παραγγελια φανατικου αναγνωστη"

Τετάρτη, Ιουνίου 01, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Υπαρχουν τρεις κατηγοριες γυναικων,
α)αυτες που πηδαμε
β)αυτες που γαμαμε και
γ)αυτες που ερωτευομαστε.
Συνεπως υπαρχουν και τρια ειδη αντρων,
α)τα γουρουνια
β)οι μαλακες και
γ)τα "καλα" παιδια.
Εγω λοιπον ενας απλος πιστος του κακου,στο οποιο ειμαι ευγνωμων , ειχα την τιμη να γνωρισω,να συναναστραφω και να καταστραφω και απο τις εξι κατηγοριες αυτης της χυδαιας! ! ! ταξινομησεως.Περιοδικως,μονιμως,τυχαια,προμελετημενα η' οχι, η ζωη μου βριθει απο στιγμιοτυπα αληστου γελοιοτητος.Ειμαι ελευθερος ενοχων;Μα φυσικα οχι,αφου τις περισσοτερες εγω ημουν αυτος που κυνηγουσε,κανονιζε,ρυθμιζε,αναλογως της περιστασεως και του φυλου βεβαια την κοινη πορεια.Κατι σαν καπετανιος κρουαζιεροπλοιου...Τεραστια ευθυνη,μηδενικη απολαυση.Δε θα αναφερθω στις εξαιρεσεις,αυτες ειναι για μενα....
Αυτο βεβαια δεν πρεπει να διαβαστει ουδολως ως μανιφεστο,διαθηκη,αγγελια η' τελος ως προσωπικη δηλωση.Δεν με ενδιαφερει ουδολως η "μαχη" των δυο φυλων,ουτε με νοιαζει τι θα απογινουμε τελοσπαντων ,αφου δεν υπαρχουν πια "αντρες" και ουτε "γυναικες"(τρεις λεξεις σε εισαγωγικα και εξι κατηγοριες , μας κανει εννια!!! ,αγαπητε μου ναιτη).Για το εννια ομως θα μιλησουμε αλλη φορα,στο κεφαλαιο των αριθμων.
Για τις δε αγαπημενες φιλες του blog,υπαρχει παντα το αιωνιο ερωτημα της διαφορας αναμεσα στην πουτανα και την καριολα,αλλα για οσες δεν εξασκουν την απαντηση, μπορουν παντοτε να απευθυνθουν στον τρυφερο εραστη τους.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ(επειδη ξερω πως σκεφτεσαι...)
Δεν ειμαι μισογυνης,δεν εχω πληγωθει ποτε(ψευτη!!),απλα κανω καταθεση σκεψεων.


Ο,τι γραφεται,περιμενει να διαβαστει...
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape Free Web Counter