ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

…Αναψε το πουρακι με γευση βανιλιας κι αμεσως μετα ρουφηξε μια γενναια γουλια απ’το κολα-μαρτινι της.
-«Λοιπον;»
-«Τι είναι;»
-«Μιλα μου…»
-«Τι θες να σου πω;»
-«Ο,τι θες…»
Ηταν ακομα μια στιγμη αμηχανης σιωπης,απ’αυτές που λενε πως μοιραζονται εκεινοι που συνδεονται με δεσμους περα από τις ανθρωπινες σκεψεις.Μπορει απλως να μην ειχα τιποτα να πω…
Ολη μου η υπαρξη σε ποθουσε κολασμενα,ολο μου το είναι ζητουσε να σε αφομοιωσει,τα χερια μου προτεταμενα σε μια απεγνωσμενη αποπειρα αγκαλιας…Κι εσυ εκει ανενδοτη ρουφουσες τις εθιστικες σου εξεις και με το υιοθετημενο υποκριτικο σου βλεμμα κοιτουσες καπου στο κενο.Ειχε αρχισει να ξημερωνει κι όλα επαιρναν παλι τη μορφη που ισχυε τις ημερησιες ωρες,τις στιγμες που βιαζε ο ηλιος με την ακαταπαυστη λαμψη του.
-«Εισαι τρελλη…»
-«Γιατι το λες αυτό;»
-«Αφου δεν ανηκεις στην κοινοτυπη κατηγορια των φυσιολογικων…,αρα εισαι τρελλη…»,επανελαβα μηπως και δεν με καταλαβαινες.Ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση.Ποτε θα’ναι η επομενη φορα;
-«Μα κι εσυ τρελλος εισαι…,σωστα;».Ερωτηση όχι διευκρινισης,αλλα αγενους επιβεβαιωσης.
-«Αυτό είναι παγκοινως γνωστο.Εκτος απο ……….. χρειαζομαι και ψυχιατρο ,αν θυμαμαι καλα….»
-«Μα τη μνημη είναι αυτή!».Ξεχειλιζες από ειρωνια.
Πηγα να σε πιασω,μα μου ξεφυγες.Δεν επεμεινα ή μαλλον ξαναπροσπαθησα ,αλλα εσυ ησουν ηδη αλλου,μ’ειχες ξεφορτωθει κι ειχες ηδη φυγει.
-«Εχεις κατι;Γιατι εισαι μουτρωμενος;».Ηξερες βεβαια την απαντηση,αλλα επρεπε να ρωτησεις ,για να κερδισεις χρονο,για να επεκτεινεις την κουβεντα με ανουσιες λεξεις.
-«Όχι γιατι να εχω κατι;».Ειχα φορεσει το καλυτερο μου προσωπο,μεσα μου κοχλαζε η οργη απ’την απορριψη.Σε ποθουσα ακομα περισσοτερο τωρα…
-«Αν εχεις κατι πες το…»
-«Αποφασισες;Τι θα κανεις;»
-«…………..»
-«Θελω να ξερω.Πρεπει να ξερω.»
-«…Όχι.Τι ν’αποφασισω δηλαδη;»
Φυσικα και ηξερες,φυσικα και ειχες αποφασισει,φυσικα και μπορουσες να ξεστομιζεις αλλες λεξεις πιο ανωδυνες,πιο ασημαντες.Η υπομονη μου υπο δοκιμασια.Καμια επαφη μεταξυ μας.Τα σωματα μας,τα γυμνα σωματα μας ηταν ξενα.
-«Θελω να περναω καλα,να εχω τους φιλους μου,την παρεα μου,να ξεφαντωνω οποτε θελω,να μη με νοιαζει αν καποιος δεν περναει καλα,αν καποιος εχει προβλημα με καποιον,δε με νοιαζει, δε με ενδιαφερει παρα μονο να περναω καλα.»
-«……….»
Πώς να εισαι με καποια που δε ξερει αν σε θελει;…..
-«Και με μενα δεν περνας καλα;»
-«Δεν είναι αυτό…Με σενα είναι αλλιως.»
-«Όμως ακομα δε ξερεις,ετσι;»
-«Δε ξερω,δεν μπορω να αποφασισω…Γιατι πρεπει να αποφασισω;»
Παρεμεινα αφωνος.Απαθης.
-«Καλα ας μη μιλησουμε για μενα.Ας υποθεσουμε.Ας μιλησουμε γενικα….».Κοροΐδευα τον εαυτο μου και το ηξερα.
-«Ε….,τι;»
Επεσες νωχελικα στα γονατα μου.Μ’αγκαλιασες!!
Ένα τεραστιο κενο αναμεσα μας.Καμια επαφη.Ημασταν κι οι δυο αλλου.Πικρη γευση στο στομα μου.




……………Σηκωθηκαμε δυο ξενοι πλεον και σε πηγα σπιτι.
Καταλαβαινες;Καταλαβαινεις;Ξερεις;………ΣΚΑΤΑ!