ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

…Ητανε μια νυχτα με πανσεληνο….
(ιδανικη συνθηκη για να συναντηθουμε….καπως ετσι ξεκινουν οι περισσοτερες ιστοριες….)

…Ημασταν κι οι δυο ακριβεις στο ραντεβου μας.(Ανυπομονουσαμε;)

Εσυ ησουν αναμενομενα εκθαμβωτικη.Ελαμπες!Φορουσες ένα φουστακι, που αποκαλυπτε τα καλλιγραμα ποδια σου κι από πανω λευκο μπλουζακι με τιραντα κι ένα αψογα σχεδιασμενο για τους ωμους σου σακακι ιδιου χρωματος που σε σοβαρευε και εδειχνε την κλαση σου.Τα μαλλια σου τα ειχες πιασμενα σε ψηλη κοτσιδα(όπως μ’αρεσει,αλλα ειπες ότι δεν το εκανες για μενα).Ελαφρα μακιγιαρισμενη,μικρο ροζ σκουλαρικι στο δεξιο λοβο και τελειο βλεμμα….


Ειχα προσχεδιασει να παμε στη θαλασσα.Αφου λοιπον ξεπερασα την αρχικη μου ζαλη,
απ’την ηδονικη μυρωδια σου (εμαθα από σενα αργοτερα πως φορας “coco-mademoiselle”,παντα), εβαλα το cd-player παιζει το “numb” απ’τους archive
(ηξερα πως σου αρεσει…) και εβαλα μπρος.Ηταν αδυνατο να παρω τα ματια μου από πανω σου,επρεπε όμως να φτασουμε στον προορισμο μας,για να ευοδοθει επιτελους η επαφη μας.


…Όλα ειχαν ηδη συμβει μες το μυαλο μας….(ξερω θα πεις πως βιαζομαι,μα στο ειπα πως ειμαι ανυπομονος…).Οι λεξεις που ανταλλαξαμε,τα βλεμματα,οι πραξεις,οι κινησεις,οι σιωπες ειχαν ηδη καθοριστει από το χρονο κι από το συμπαν.Κι από μας.

….Με μεθαει η μελαγχολια σου….εμποτιζει με αρωματα τη ληθη μου…

…Ξεραμε κι δυο τι θελαμε κι ειχαμε τον τροπο και το πηραμε(;)…

Φιληθηκαμε βαθια, συναρπαστικα υπεροχα, συγκλονιστικα παθιασμενα, ανυπομονα ζωντανα…κι υστερα….

….Κι υστερα ειπες με σαρδονιο χαμογελο:
-«…θα ‘θελα να συμμετεχω πιο ενεργα…»
-«………………………………………………………….»
-«…γιατι δεν το τολμουσες νωριτερα;»
-«…μα αφου ειχαμε ηδη φιληθει,απλα παρετεινα οσο περισσοτερο μπορουσα την προσμονη μου να σε νιωσω,να σε αγγιξω με την ανασα μου….»
-«…με εμπνεεις…Τι νιωθεις τωρα;»
-«….ευδαιμονια….»

Ξαναφιληθηκαμε.Και παλι.Ξανα.Καθε φορα ηταν αλλιως….


Η θαλασσα από κατω μας ειχε ένα τελειο μπλε και λουζοταν γλυκα στο φεγγαροφως.Ενιωθα πληροτητα.Με διελυσες με τα απαλα σου χαδια.Αυτα που δεν ηθελες.Αυτα που δεν αφεθηκες να θελεις.


-«…τα συναισθηματα είναι εφημερα…».Ειπες 3 φορες.

-«…ακομα κι η καλυτερη αρχη εχει μια γευση από τελος..».Ξερω το ξαναπα.


Αγκαλιαστηκαμε για λιγο,ο καθενας βυθισμενος μες τις πικρες του σκεψεις.Κοιταχτηκαμε ξανα και ξανα.Αρχισα να εθιζομαι.



…Στο ταξιδι του γυρισμου ειχα το χερι μου στα χερια σου,ενιωθα τους παλμους σου,σ’ ακουμπουσα….

…Κατω απ’το σπιτι σου μιλησαμε με τα ματια…

…Ξεραμε……

…Ειχαμε μυηθει…


…Σε ποθω.