KEΦΑΛΑΙΟ 16

….Επιτελους ειχε ερθει η βραδια εκεινη,που σαν πρωτοπλαστοι θα ενωνομασταν , αιωνιες ψυχες αλλοκοτης δεσμευσης.Σε ποθουσα και με ποθουσες,ξεραμε κι οι δυο ποσο πολύ θελαμε ο ενας τον άλλο,σαν να μην ειχαμε ξαναθελησει ποτε στη ζωη μας.Ηταν λες κι ανακαλυπταμε το νοημα των λεξεων,ξανα,απ’ την αρχη.

…Ειχαμε συντηρησει ολη τη βδομαδα την επαφη μας,μιλουσαμε συνεχως στο τηλεφωνο(ευλογημενη εφευρεση) και τωρα που πλησιαζε η ωρα της ενωσης μας, ανυπομονουσα να περασει ο χρονος, οσο πιο γρηγορα γινοταν, για να σε δω επιτελους.

…Ηρθα και σε πηρα την στιγμη ακριβως που ειχαμε ορισει.Ησουν ετοιμη και με περιμενες.Κολλημενος εγω με τη συνεπεια, το εκτιμησα αφανταστα.Πηγαμε σ’ ένα ησυχο μπαρακι, για ένα ποτο(θυμασαι τον ευσπλαχνικο αλκοολισμο;).Ο χρονος,η τοποθεσια,το σκηνικο,οι αλλοι δεν ειχαν πια καμμια σημασια,ειμαστε μονο εσυ κι εγω.Μιλησαμε για αρκετη ωρα,ηπιαμε από δυο ποτα, εν μεσω εναγκαλισμων και παθιασμενων φιλιων,υστερα δεν αντεχα άλλο κι ειπα να φυγουμε…

…Μπηκαμε σπιτι μου, εσυ για πρωτη φορα, πηγες παντου, περιηγηθηκες και κατεληξες στο δωματιο μου. Σου καναν εντυπωση οι καθρεφτες,εμενα με τρελλαινες εσυ…
Αναψα τα κερια,εσβησα τα φωτα,εβαλα μουσικη,ηρθα κοντα σου.Φιληθηκαμε καμποση ωρα,δε χορταινε ο ενας τον άλλο κι επειτα γδυσαμε τα σωματα μας χωριστα, με τα ματια μας ενωμενα σε ένα βλεμμα…

…Βουτηξαμε τα σωματα μας μες τα σεντονια και τυλιχτηκαμε σε μια ηδονικη δινη φιλιων και αγκαλιων.Παρατειναμε καμποση ωρα την αναβολη της διεισδυσης,εγω ελιωσα το μουνακι σου στο στομα μου,πιπιλισα τη μουσκεμενη σου κλειτοριδα με παθος,σαν να γευομουνα φρουτο τροπικο γεματο χυμους, εσυ ειχες χασει τον ελεγχο και αρχισες να βουλιαζεις στην αβυσσο των χεριων μου.Τα σωματα μας,θυμηθηκαν γρηγορα τη διαδικασια που εζησαν πολλες φορες στο παρελθον(με αλλους….) και ζωντανεψαν αμεσως, παρασυρμενα από την πρωτογνωρη και βιαια δυναμη,της φρεσκιας ενεργειας της ενωσης μας…..

….συνεχιζεται……