ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

….Eντος δινης κυκλοτερως βολταρω
σε συναντω δια παντος, παντου
μεσα στα κυματα,
ενός φεγγαρολουσμενου μυαλου
αντιστοιχω κάθε μου λεξη
με αναριθμητους κοκκους αμμου
…..διψαω


…. η μοναξια είναι μεσα μας
διπλα μας παντου γυρω μας
κι ειμαστε ναυαγοι σ’ένα πελαγος
ισοβιας οδυνης
περιμενοντας….
ανημποροι για οτιδηποτε
εξω από τα ορια που εμεις διαγραψαμε


…όταν μου λειπεις ποναω
χανω τις λεξεις, αιωρουμαι
ένα φαντασμα στον κοσμο του αορατου
εχω υποσταση μονο με σενα
εντος σου, γυρω σου….



… σε κραταω δυνατα
με τρελλαινει αυτή η εξαρτηση
η ενωση μας, μια συναρτηση
αλυτης απειροτητας.