Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

….(συνεχεια από το προηγουμενο)…..

Θα σε απογοητευσω αγαπητε αναγνωστη, πιστε μου ακολουθε…..
…,η ………….. μας τελειωσε.ΤΕΛΟΣ. FINITO. END.
……όπως και να το γραψω θα ποναει το ιδιο.


…..η ερωτηση που κληθηκε να απαντησει ηταν απλη, λιτη, ευκολη, κατανοητη:


-«Με θες;……………….»


…..Παυση.Σιωπη.Κι άλλη παυση.Κι άλλη σιωπη.Κι υστερα….

-«Δεν ξερω…..».Χαμηλωμα βλεμματος.(Ενοχες;)


….ο εξαισιος αυτος διαλογος,μεγιστης υποκρισιας ηταν ο επιλογος ενός τριημερου αγριου ξεφαντωματος,οπου τα κορμια μας ενωθηκαν ξανα και ξανα,ειδαμε παρεα 6 από τις ταινιες που μ’αρεσουν,σου διαβασα από τους αγαπημενους μου ποιητες,μου μαγειρεψες,επλυνα τα πιατα,ηπιαμε απιστευτες ποσοτητες κοκκινου κρασιου,αναψαμε κερια,τυλιχτηκαμε σε ηδονες καινουριες ……..

….εφτασε όμως εκεινη η τραγικη στιγμη που επρεπε να «μιλησουμε»,εκεινη η απειροελαχιστη ακιδα χρονου που εμελλε να πληγιασει τη ψυχη μου….

Ομολογησες θρασυτατα, απροκαλυπτα πως και να νιωσεις κατι θα το σταματησεις, θα κοψεις φορα, θα πατησεις φρενο , για να προστατευτεις,να μην πληγωθεις.Αν είναι ποτε δυνατον!Πως το μονο που θελεις είναι χαβαλε,χαλαροτητα,να περασεις καλα……
33 χρονων γυναικα(….ή κοριτσακι τελικα;),να μην μπορει να ελεγξει τα συναισθηματα της,να μην ξερει τι θελει,να μην μπορει να αποφασισει………….στο διαολο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


…..κι εγω απαντησα με ερωτηση:
-«….ποσο εισαι;….17;….»

Ειχε τελειωσει………..


Για καποια που δε θελει να πληγωθει,ξερεις να πληγωνεις….
Το μονο που ηθελα ηταν να μ’αφησεις να ζησω εστω και την ψευδαισθηση μιας επαφης που εδειχνε «ιδανικη».Μα εσυ δεν ξερεις.Δεν ξερεις.Ουτε όχι,ουτε ναι……..Ωραιοτατα……


…..μαζεψα τα ρουχα μου ταχεως,τα πεταξα μες τη βαλιτσα και σηκωθηκα κι εφυγα.

…..ειπα:-«….κριμα γιατι πιστεψα σε σενα…….»


Υ.Γ.:…………………now fuck off and die!.............again.


{Πρεπει να σηκωσω το τηλεφωνο.Ειναι η επομενη……γελας;}


…..Εμπρος για νεες ηττες,νεες συντριβες!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005

KEΦΑΛΑΙΟ 16

….Επιτελους ειχε ερθει η βραδια εκεινη,που σαν πρωτοπλαστοι θα ενωνομασταν , αιωνιες ψυχες αλλοκοτης δεσμευσης.Σε ποθουσα και με ποθουσες,ξεραμε κι οι δυο ποσο πολύ θελαμε ο ενας τον άλλο,σαν να μην ειχαμε ξαναθελησει ποτε στη ζωη μας.Ηταν λες κι ανακαλυπταμε το νοημα των λεξεων,ξανα,απ’ την αρχη.

…Ειχαμε συντηρησει ολη τη βδομαδα την επαφη μας,μιλουσαμε συνεχως στο τηλεφωνο(ευλογημενη εφευρεση) και τωρα που πλησιαζε η ωρα της ενωσης μας, ανυπομονουσα να περασει ο χρονος, οσο πιο γρηγορα γινοταν, για να σε δω επιτελους.

…Ηρθα και σε πηρα την στιγμη ακριβως που ειχαμε ορισει.Ησουν ετοιμη και με περιμενες.Κολλημενος εγω με τη συνεπεια, το εκτιμησα αφανταστα.Πηγαμε σ’ ένα ησυχο μπαρακι, για ένα ποτο(θυμασαι τον ευσπλαχνικο αλκοολισμο;).Ο χρονος,η τοποθεσια,το σκηνικο,οι αλλοι δεν ειχαν πια καμμια σημασια,ειμαστε μονο εσυ κι εγω.Μιλησαμε για αρκετη ωρα,ηπιαμε από δυο ποτα, εν μεσω εναγκαλισμων και παθιασμενων φιλιων,υστερα δεν αντεχα άλλο κι ειπα να φυγουμε…

…Μπηκαμε σπιτι μου, εσυ για πρωτη φορα, πηγες παντου, περιηγηθηκες και κατεληξες στο δωματιο μου. Σου καναν εντυπωση οι καθρεφτες,εμενα με τρελλαινες εσυ…
Αναψα τα κερια,εσβησα τα φωτα,εβαλα μουσικη,ηρθα κοντα σου.Φιληθηκαμε καμποση ωρα,δε χορταινε ο ενας τον άλλο κι επειτα γδυσαμε τα σωματα μας χωριστα, με τα ματια μας ενωμενα σε ένα βλεμμα…

…Βουτηξαμε τα σωματα μας μες τα σεντονια και τυλιχτηκαμε σε μια ηδονικη δινη φιλιων και αγκαλιων.Παρατειναμε καμποση ωρα την αναβολη της διεισδυσης,εγω ελιωσα το μουνακι σου στο στομα μου,πιπιλισα τη μουσκεμενη σου κλειτοριδα με παθος,σαν να γευομουνα φρουτο τροπικο γεματο χυμους, εσυ ειχες χασει τον ελεγχο και αρχισες να βουλιαζεις στην αβυσσο των χεριων μου.Τα σωματα μας,θυμηθηκαν γρηγορα τη διαδικασια που εζησαν πολλες φορες στο παρελθον(με αλλους….) και ζωντανεψαν αμεσως, παρασυρμενα από την πρωτογνωρη και βιαια δυναμη,της φρεσκιας ενεργειας της ενωσης μας…..

….συνεχιζεται……

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 07, 2005

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

….Eιχα πολύ καιρο να γραψω. Το σωμα μου είναι μονιμως μουδιασμενο.Το μυαλο μου κουραστηκε από τους απαθεις……


Εχω μια συνεχη αισθηση αιωρησης.Δεν μπορω ν’ αφεθω.Δεν ειμαι ελευθερος….

Μιλησαμε στο τηλεφωνο.Η φωνη σου ακομα δονει τις αισθησεις μου.
Μια αιωνια διηθηση του μυαλου μου, που παλλεται με την φλογερη εκεινη εικονα της συναντησης μας.Υπαρχω μονο μες την σκεψη σου.Ειναι η μονη αποδειξη της υπαρξης μου.


Εξακολουθω να αιωρουμαι…….

Εχω τοσα να γραψω,να σου πω….Ειναι αδυνατον.Εχω στερεψει.
Εχω αναγκη να συγκλονιστω.Να ζησω.
Να παρω μορφη,σχημα.να παψω να διαχεομαι μεσα στο χρονο.
Ανυπαρκτος.Αηθης.Αψυχος.


Θυμαμαι την τελευταια που σε ειδα.
Ηθελα τοσο πολύ να σε καταβροχθισω,να σε τυλιξω μες τα χερια μου,να γινουν ένα οι αλλοφρονες ψυχες μας.
Που χαραμιζεσαι;Που ξοδευεσαι;


Εκ των υστερων εγραψες , πως με θες. Πως ηθελες να μ’ αγκαλιασεις.
Νιωθεις τη φρικη που σκορπας στη ψυχη μου;
Με κοιτας με τα τεραστια ματια σου που αντανακλουν την ανυπαρξια μου,κι εγω ανημπορος αφηνομαι και παραλυω.Ουδεν……



Θελω να σε δω.Τωρα!



Υ.Γ.:Προσεχως σεξ……..
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape Free Web Counter